In Traditional Scandinavian Knitting schrijft Sheila McGregor over hoe vrouwen, en mannen in tijden van crisis als er geen werk was, sokken, ondergoed en meer breiden rond het jaar 1900.
Op pagina 19 schrijft ze over hoe breisters bij elkaar kwamen waar iemand licht had, in het donker om zolang als mogelijk te breien. Ze vertelt over een "supersnelle breister" die een paar handschoenen breide als ze naar de markt, acht kilometer verderop, liep met een bol garen aan een haak die aan de tailleband van haar jurk was vastgemaakt. Bij een boerderij vroeg ze of ze ze even mocht wassen en hing ze over haar mand te drogen en startte met een nieuw paar. Tegen de tijd dat ze op de markt was, was het eerste paar droog genoeg om te ruilen voor meer garen en boodschappen. Dan breide ze verder terug naar huis en kon ondertussen ook nog een praatje maken met iedereen die ze tegenkwam.
Een paar breisters uit onze Handwerkgroep Almenum vertelden dat ze vroeger, rond de jaren '50, thuis moesten breien. 'Borstrokken.' "Een borstrok dat ken ik niet?" 'Een soort van lang gebreid extra warm hemd is dat je over je hemd en onder je kleding droeg in de winter.' En sokken in allerlei soorten en maten voor het hele gezin, dat leerde je al op school, oh wat een pech als je linkshandig was.
Afgelopen juni in Almenum, bij H en op de gang, met Tjibbe, prachtige troostdekens we missen de superfijne groep, het samen zijn, samen handwerken en de meegebrachte hondekoekjes ;)
