Soms ontstaan de mooiste ontmoetingen op de meest onverwachte momenten. Dit verhaal begint aan zee, op een dag waarop het water kalm was en de lucht gevuld met het geluid van vogels. Ik was alleen in het water toen er een vrouw over de dijk kwam. Onze blikken kruisten elkaar, en zonder erbij na te denken groetten we elkaar zoals Friezen dat doen: “Ah Goeie.”
We raakten aan de praat, zomaar, over het wad, over de zee, over zwemmen. Ze vertelde me dat ze net haar laatste chemokuur had gehad. Twee keer had ze tegen borstkanker moeten vechten. Zonder dat het gepland was, ging ze met wat spullen uit mijn zwemtas het water in. Een zoetwaterdipper die zich overgaf aan de zilte Waddenzee. Die dobbersessie werd iets magisch – een moment van overgave, van kracht, van hernieuwd leven.
Later, bij een van onze zeezwem-momenten, vertelde ze dat ze graag op mijn wachtlijst wilde voor een paar sokken. En zo ontstond dit patroon, speciaal voor haar. Een ode aan haar kracht, humor en de zee die ons samenbracht.
Dit is paar 90 van mijn project: 100 paar Fair Isle sokken. Een patroon dat een verhaal draagt – haar verhaal.
